Ανευθυνότητες-Απρέπειες-Αθλιότητες στη Στεμνίτσα

Ανευθυνότητες – Απρέπειες - Αθλιότητες στη Στεμνίτσα
Η Στεμνίτσα είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά της Πελοποννήσου στην Αρκαδία, που ουσιαστικά ζει από τον τουρισμό και την κτηνοτροφία. Τον τελευταία διαβιώνει μια κατάσταση αδιαφορίας και εγκατάλειψης και η καθημερινότητα εκεί δεν είναι από τις καλλίτερες. Πολλά είναι εκείνα που επηρεάζουν αρνητικά την ζωή των μονίμων κατοίκων αλλά και των ξένων επισκεπτών και προσβάλουν την αισθητική τους και δεν προσφέρει την διαφορά όπως θα περίμενε κανείς από έναν τόσο όμορφο τόπο. Πολλά είναι τα τρωτά όπως:
• οι καθημερινές διακοπές του νερού κατά τους θερινούς μήνες.
• η υπερσυγκέντρωση των σκουπιδιών του μισού χωριού δίπλα στην πλατεία.
• τα υφιστάμενα από χρόνια μπάζα στην περιοχή «Λίμνες».
• τα πεταμένα μπάζα από οικοδομές κατά μήκος του δασικού δρόμου προς το ελατόδασος.
• οι ανάγκες σε χώρους στάθμευσης.
• η καρατόμηση των δένδρων των δενδροστοιχιών του χωριού.
1. Οι διακοπές νερού που γίνονται κατά τους θερινούς μήνες. Θέλουν να μας πείσουν ότι δεν επαρκεί το νερό των πηγών για την κάλυψη των αναγκών σε ύδρευση του χωριού. Τούτο είναι αληθινό εν μέρει. Η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί ουσιαστικά, με την τοποθέτηση μετρητών κατανάλωσης νερού και την ανάλογη κοστολόγηση του. Επειδή όμως όλα αυτά απαιτούν δαπάνες και χρόνο, πρέπει κατ’ αρχήν να απαγορευτεί σε πρώτη φάση το ανεύθυνο πότισμα των κήπων από σημαντικό αριθμό δημοτών με τα περίφημα λάστιχα. Θα μπορούσε από πλευράς του Δήμου να οριστεί κάποιος, ο οποίος θα έκανε έλεγχο και θα επέβαλε μια τάξη. Φυσικά αυτά προϋποθέτουν ότι υπάρχει ενδιαφέρον για το χωριό και τους δημότες του, από πλευράς Δημοτικής Αρχής.
Πολλοί από τους συνδημότες μας πράττοντας ανεύθυνα, αφήνουν τα λάστιχα να τρέχουν νερό, ποτίζοντας τους κήπους τους, από την ώρα που έρχεται το πρωί έως το βράδυ που κόβεται, φτάνουν να ποτίζουν μάλιστα ακόμη και τις καρυδιές.
Αν υπολογίσουμε ότι η παροχή νερού από την βρύση, είναι περί τα οκτακόσια (800) με εννιακόσια (900) λίτρα την ώρα και ότι με αυτά τα λίτρα – με βάση τις συνθήκες και τις συνήθειες που επικρατούν στο χωριό – καλύπτονται πλήρως οι ημερήσιες ανάγκες σε νερό οκτώ (8) έως δέκα (10) ατόμων, με τις δέκα ώρες που είναι «ξεχασμένο» αφημένο να τρέχει ένα λάστιχο, στερούνται νερό ογδόντα (80) έως εκατό (100) περίπου άτομα. Και επειδή δεν είναι μόνο ένας που ανεύθυνα αφήνει το νερό να τρέχει, ποτίζοντας τον κήπο του, αλλά αρκετοί, είναι εμφανής η σπατάλη κι από εκεί ουσιαστικά προέρχεται και η έλλειψη νερού.
Ας μην ξεχνάμε τέλος ότι το νερό είναι αγαθό σε ανεπάρκεια, αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα διεθνώς και είναι ένα κοινωνικό αγαθό που κοστίζει.
(Ανευθυνότητα – Απρέπεια)
2. Η αθλιότητα με την παρουσία – υπερσυγκέντρωση έξη (6) κάδων σκουπιδιών μπροστά στην οικία μου, δίπλα στην πλατεία. Με τους κάδους αυτούς να αποτελούν τους αποδέκτες των σκουπιδιών του μισού χωριού, πράγμα που αποτελεί μοναδική περίπτωση για όλη την Ελλάδα.
Η υπερσυγκέντρωση – συσσώρευση αυτή των σκουπιδιών, αποτελεί ουσιαστική εστία μολύνσεως και είναι επικίνδυνη για την υγεία, η δε αφόρητη δυσοσμία που αναδύεται από την σήψη των σκουπιδιών, έχει καταστήσει αδύνατη την παραμονή μας όχι μόνο στον κήπο, ή στο χαγιάτι, αλλά και εντός του σπιτιού, μειώνει την ποιότητα ζωής μας και απαξιώνει την περιουσία μας. Πρέπει να τονίσω ότι οι οχλήσεις αυτές που προέρχονται από την υπερσυγκέντρωση των κάδων δεν αφορούν και τιμωρούν μόνον την οικογένεια μου, αλλά και όλους τους περίοικους, καθώς και όλους εκείνους που συχνάζουν στην πλατεία. Δεν είναι λίγες και οι διαμαρτυρίες από τους περί την πλατεία επαγγελματίες, για την αθλιότητα αυτή.
Πέραν τούτου δεν τηρούνται ούτε προσχηματικά οι κανόνες της υγιεινής, οι κάδοι δεν πλένονται, κάτι που είναι υποχρεωτικό, αδειάζονται σε αραιά χρονικά διαστήματα και συνήθως γεμίζουν από την πρώτη ημέρα. Οι πλαστικές σακούλες με τα σκουπίδια πετιούνται έξω από τους ξεχειλισμένους κάδους και ο πέριξ της εισόδου του σπιτιού μου χώρος, εκτός των άλλων, έχει γίνει και τόπος εγκατάλειψης κάθε άχρηστου αντικειμένου, δεν είναι μάλιστα λίγοι κι εκείνοι που πετάνε τα σκουπίδια μέσα στον κήπο μου.
Τούτο εκτός των άλλων αποτελεί και αισθητική αθλιότητα και προσβολή για την Στεμνίτσα, η πλατεία της οποίας έχει μετατραπεί τρόπον τινά σε χωματερή, κάτι που δεν μας τιμά σαν χωριό. Όλα αυτά εύκολα θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν αν υπήρχε θέληση και υπεύθυνη αντιμετώπιση του θέματος, με την χωροταξική κατανομή των κάδων, η οποία θα εξυπηρετούσε έτσι καλλίτερα και τους δημότες. Αλλά δυστυχώς η Δημοτική αρχή, εγκλωβισμένη στα συμπλέγματα της, κωφεύει χαρακτηριστικά κι αδιαφορεί για την αντιμετώπιση και απάλειψη αυτού του αίσχους, επιδεικνύοντας ουσιαστικά ασέβεια προς τους πολίτες και τους θεσμούς, θεωρώντας ότι έτσι δείχνει την πυγμή της.

(Ανευθυνότητα – Απρέπεια – Αθλιότητα)
3. Οι «Λίμνες» από χρόνια είναι γεμάτες από εγκαταλελειμμένα υλικά. Οι «Λίμνες» είναι ο μοναδικός επίπεδος χώρος και αυτός περιορισμένος που υπάρχει στο χωριό, είναι γεμάτος χρόνια τώρα από εγκαταλελειμμένα υλικά, δεν είναι πλέον ελεύθερος για τα παιδιά, δεν αποτελεί πια τόπο συγκέντρωσης τους, δεν μπορούν να παίξουν μπάλα ή ότι άλλο επιθυμούν. Ουδείς αξιώθηκε και έλαβε τον κόπο μετά από τόσα χρόνια να τα απομακρύνει.
(Ανευθυνότητα – Απρέπεια)
4. Πεταμένα μπάζα από παλιές οικοδομές και ότι άλλο μπορείς να διανοηθείς, κατά μήκος του δασικού δρόμου. Ανεβαίνοντας από τις «Λίμνες» προς το ελατόδασος του Μαινάλου, αλλά και προς το δρόμο για τους «Άγιους Πάντες» υπάρχουν πεταμένα μπάζα και ότι άλλο μπορείς να διανοηθείς, που ρυπαίνουν και πληγώνουν ανεπανόρθωτα την αισθητική του τοπίου. Δεν γνωρίζω ποίος ή ποίοι είναι υπεύθυνοι για την αθλιότητα αυτή, το μόνο που ξέρω είναι ότι η περί πολλά τυρβάζουσα Δημοτική αρχή, αδιαφορεί και επιτρέπει την διαιώνιση αυτού του αίσχους, που δεν μας τιμά σαν χωριό.
(Ανευθυνότητα – Απρέπεια – Αθλιότητα)
5. Οι ανάγκες για χώρους στάθμευσης. Σ’ ένα χωριό με το ανάγλυφο της Στεμνίτσας τα πράγματα δεν είναι εύκολα, έτσι η εξοικονόμηση και του μικρότερου δυνατού χώρου στάθμευσης, αποτελεί μια κίνηση για το καλλίτερο, η κατασκευή μάλιστα του εσωτερικού οδικού δικτύου πρέπει να πω ότι έχει δώσει αρκετές λύσεις προς την κατεύθυνση αυτή. Ουσιαστική συμβολή επί τα βελτίω θα μπορούσε να αποτελέσει η διαμόρφωση του παράδρομου, δίπλα από το Δημαρχείο ο οποίος μπορεί να δεχτεί, κατά την άποψη μου, τον διπλάσιο αριθμό οχημάτων απ’ ότι με τον τρόπο που γίνεται σήμερα εάν το παρκάρισμα των αυτοκινήτων γινόταν κάθετα προς τον άξονα του δρόμου. Αφού φυσικά γίνει πρώτα η ασφαλτόστρωση του δρόμου, για να πάψει αυτή η αθλιότητα με το γαρμπίλι, και η απομάκρυνση των κάδων των σκουπιδιών. Πέραν τούτου πρέπει να σημειώσω την ανεύθυνη συνήθεια πολλών να παρκάρουν στην είσοδο και την έξοδο του δρόμου κλείνοντας τον και από τις δύο πλευρές.
(Ανευθυνότητα – Απρέπεια)
5. Η καρατόμηση των δένδρων των δενδροστοιχιών του χωριού.
Είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ στην περιοδική, τελευταία ανά δύο έτη, καρατόμηση-πετσόκομμα, που λανθασμένα το αποκαλούμε κλάδεμα, που γίνεται στις ακακίες του χωριού, στην όντως αρκετά σημαντική σε μήκος δενδροστοιχία της Στεμνίτσας. Κάτι που αποτελεί απορία και οδυνηρή έκπληξη, όχι μόνο σε μένα αλλά και σε πολλούς άλλους που το συζητούν μαζί μου. Ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω με ποία επιστημονικά κριτήρια, που να έχουν σχέση με τη φυσιολογία και την ανάπτυξη των δένδρων, την βλάστηση τους, την ανθοφορία τους, ή και την καρποφορία τους ακόμη, και με βάση ποίας έννοιας λογικής γίνονται οι επεμβάσεις αυτές, ποία η χρησιμότητα τους, σε τι αποσκοπούν, τι επιτυγχάνουν και σε τι ωφελούν, και τι προσφέρουν στην όλη αισθητική. Αντίθετα είναι εμφανές ότι διαστρεβλώνεται το σχήμα των δένδρων, ανακόπτεται η ανάπτυξη τους, δεν ανθίζουν, δεν προσφέρουν σκιά, βγάζουν λαίμαργους βλαστούς, πάνω στις τομές αναπτύσσονται μύκητες που σαπίζουν το εσωτερικό τους με συνέπεια να γερνάνε πιο γρήγορα, και είναι θλιβερά αντιαισθητικά. Πέραν τούτου –και αυτό είναι ουσιαστικό- στερούνται του φυλλώματος, το οποίο βοηθά και στην συγκράτηση των αιωρουμένων σωματιδίων των ρύπων που προέρχονται από τα αυτοκίνητα, αλλά και από τους Σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της Μεγαλόπολης, ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι διεκδικούμε ως Δήμος κάποια επιχορήγηση για τους ρύπους αυτούς.
Η εφετινή επίθεση δεν άφησε έξω και τα δένδρα στο «Καθολικό» που για χρόνια είχαν διαφύγει της «φροντίδας αυτής του κλαδέματος» και τα χαιρόσουνα να τα βλέπεις να αναπτύσσονται, όπως τα διαμόρφωσε η φύση. Τούτη όμως την φορά ο πέλεκυς έπεσε πάνω και σ’ αυτά ανελέητος, δημιουργώντας ένα οικτρό άκρως αντιαισθητικό και θλιβερό θέαμα. Οι επεμβάσεις αυτές δεν διαφέρουν και ως προς το αποτέλεσμα θυμίζουν την λαίλαπα των πυρκαγιών.
Πέραν των ακακιών το κλαδευτήρι επεμβαίνει με τον ίδιο τρόπο και στ’ άλλα υφιστάμενα είδη δένδρων, με εντελώς διαφορετική ανάπτυξη και φυσιολογία. Και θα παρακαλούσα να μου έδιναν μια τεκμηριωμένη απάντηση που να βασίζεται σε επιστημονικά κριτήρια, για το είδος και την αναγκαιότητα αυτών των επεμβάσεων.
Πρέπει να δεχθώ ότι τα δένδρα, συχνά για διαφόρους λόγους, έχουν ανάγκη ενός περιορισμένου κλαδέματος, για μείωση της κώμης τους, διαμόρφωση του σχήματος, απομάκρυνση κλάδων που εμποδίζουν την κυκλοφορία, μόνο που αυτό γίνεται με μερική αφαίρεση ορισμένων βλαστών και όχι του συνόλου και μάλιστα από ανθρώπους που να διαθέτουν ειδική προς τούτο γνώση και εμπειρία.
Είχα εισηγηθεί κατ’ επανάληψη ότι πρέπει να αποφεύγεται αυτή η συνήθεια της καρατόμησης, των ακακιών του χωριού και ότι πρέπει να τις αφήσουν να αναπτυχθούν, να αποκτήσουν όγκο και ύψος, φθάνουν ως και τα 15 -20 μέτρα, και να μπορέσουν να διαμορφώσουν το σχήματος τους. Για να σχηματιστεί έτσι, μια πράσινη στοά, πάνω από τρία χιλιόμετρα, από το «Αεράκι» έως τα «Λεύκα του Καραφωτιά», και να δημιουργηθεί ένας ξεχωριστός και μοναδικός περίπατος, από τους ελάχιστους στη Ελλάδα, ιδιαίτερα την εποχή της άνθησης, που θα μπορούσε να αποτελέσει έναν πρόσθετο πόλο έλξης.
Ακόμη πρέπει να πω ότι η επιλογή και η φύτευση των καλλωπιστικών θάμνων, φωτεινίες και πυράκανθοι κ.α., που έγινε κατά την έξοδο μας από το χωριό προς τις «Λίμνες», είναι λανθασμένη και ξένη με την χλωρίδα του χωριού. Βασική αρχή της Γεωπονικής Επιστήμης είναι να επιλέγονται φυτά επιχώρια, ιδανική λύση θα ήταν εδώ τα σπάρτα, και για τα άνθη τους και για το άρωμα τους, με παρένθετα διάφορα άλλα τοπικά είδη κατά προτίμηση αρωματικά.
Και για να μην θεωρηθώ ως τελείως αρνητικός, κρίνω ως απόλυτα θετική την αντικατάσταση των ακακιών της πλατείας, οι οποίες είχαν γεράσει απελπιστικά, και αυτό φάνηκε, κάτι που από χρόνια υποστήριζα, όπως ακόμη πρέπει να αντικατασταθούν και όλα τα γερασμένα και κακής ανάπτυξης δένδρα στην δενδροστοιχία του χωριού και να συμπληρωθούν τα υφιστάμενα κενά. Μόνο που η αντικατάσταση τους, κατά την άποψη μου, πρέπει να γίνει με δένδρα και άλλων ειδών, για να σπάσει η μονοτονία της επανάληψης της ακακίας και με είδη τέτοια που το Φθινόπωρο το φύλλωμα τους αποκτά πορφυρό χρώμα, ακόμη θα μπορούσαν μεταξύ των ακακιών να φυτευτούν δένδρα κουτσουπιάς, που κατά την εποχή της ανθοφορίας τους είναι εντυπωσιακά».
(Ανευθυνότητα – Απρέπεια – Αθλιότητα)